Budynek Szkoły Podstawowej w Czuchlebach w wyniku przemian gospodarczych i ekonomicznych nie był już w stanie pełnić swojej pierwotnej funkcji. Jest to budynek drewniany z sosnowych bali w coraz rzadziej już spotykanej konstrukcji wieńcowej ze słupami będącymi tzw. sumikami. Posiadał bardzo udane proporcje i z zewnątrz przypominał mały dworek lub leśniczówkę. Posadowiony był na łamanych kamieniach polnych przemurowanych zaprawą gliniano wapienną. Z zewnątrz był oszalowany deskami i posiadał bardzo udane w proporcjach, małe sześciopolowe drewniane okna. Nakryty był tzw. dachem kopertowym z lukarnami i w całości pokryty blachą. Wewnątrz posiadał ściany pokryte tynkami na matach trzcinowych. Ocieplenie sufitów wykonane zostało z tzw. polepy, czyli gliny zmieszanej z sieczką. Był to bardzo stary i niegdyś popularny sposób na ochronę przed chłodem i upałem oraz pożarem  

W jego najbliższym otoczeni rosną świerki, stare jabłonie, szpaler morw i grabowy żywopłot. Budynek szkoły wrósł w krajobraz wsi Czuchleby i był z jej mieszkańcami silnie związany emocjonalnie.

Rozebrano drewniane podłogi i wykonano za pomocą zbrojonego betonu wzmocnienie fundamentów. Rozprowadzono podposadzkowe instalacje wodne, kanalizacyjne i centralnego ogrzewania zalewając je betonowym jastrychem. Od wewnątrz wykonano drewnianą konstrukcję szkieletową docieplając wełną mineralną ściany. Zmieniono pierwotny układ pomieszczeń dostosowując go do nowej funkcji. Wykonano nową klatkę schodową dwie toalety i kuchnię. Na poddaszu rozplanowano pokoje mieszkalne wyposażono w indywidualne łazienki. W jednym z pokoi jest też zaplecze kuchenne.

 Aby nawiązać do pierwotnego charakteru izb szkolnych oszalowano szkielet deskami w układzie analogicznym do pobielanych wapnem belek. Na fragmencie wyeksponowano dawne belki w niszach ekspozycyjnych. Z rozebranych pieców kaflowych wykonano kominek z nowoczesnym wkładem kominkowym i rozprowadzeniem gorącego powietrza. Podłogi wyłożono klepką dębową w tradycyjnym układzie rzędowym nawiązującym do dawnych posadzek w dworkach. Podobnie potraktowano posadzkę w holu wykonując ją z ciętej cegły nawiązującej do ceglanych podłóg w dawnych kuchniach.

Wymieniono stolarkę okienną z powtórzeniem dawnych sześciopolowych podziałów szyb.

Budynek rozbudowano dostawiając od zachodu pomieszczenie na kotłownię z zapleczem technicznym. Od strony północnej dostawiono ganek wsparty na czterech ozdobnych słupach.  Od strony południowej dostawiono, wykonaną w konstrukcji stalowej, nowoczesną, przeszkloną oranżerię wraz z tarasem ziemnym i pochylnią dla osób niepełnosprawnych. Zarówno taras jak i oranżeria posiadają betonowe fundamenty oblicowane łamanym kamieniem polnym. Posadzki i schody zewnętrzne wyłożone zostały ciętym kamieniem polnym.   Nawiązano w ten sposób do tradycyjnych materiałów stosowanych w budownictwie wiejskim. Wszystkie części budynku za wyjątkiem oranżerii zostały ponownie oszalowane deskami.

Na terenie przyszkolnym wybudowano, wykorzystując stary oryginalny drewniany spichlerz, wiatę na samochody i rowery.  Zachowano też oryginalną piwnicę ziemną. Od strony szosy ogrodzenie posiada drewniane sztachety na kamiennej podmurówce.

Otaczający budynki ogród zaadaptował pierwotną zieleń i widokowo otworzył się na pola.